In memoriam Peter Piepers

Afgelopen zaterdag, einde van de middag, had ik een gemiste oproep van onze secretaris Bas Piepers. Ik was op een verjaardag, dus ik heb hem geappt met de vraag of het dringend was. Als het was om mij bij te praten over de prestaties van ons eerste elftal, dan kon dit wel wachten tot zondag. Ik wist de uitslag al; de details konden me even gestolen worden. Maar het bleek dringend en ik wist eigenlijk direct waar het over zou gaan: over Peter. Helaas bleek mijn voorgevoel te kloppen. Peter Piepers was plotseling overleden. Verschrikkelijk.

Toen ons bestuur een jaar of vijf geleden op zoek was naar een nieuwe secretaris, kreeg ik van voormalig voorzitter Richard Groenendaal de tip om eens contact te zoeken met Peter Piepers. In zijn ogen een meer dan geschikte kandidaat voor de vacature. Peter stond daar in beginsel best positief tegenover, maar wilde wel eerst een gesprek met mij en zijn voorganger, Cees Vlot. Hij wilde ook alvast even sfeer proeven op de aanstaande ALV om te kijken hoe het er daar aan toe ging. Dit kenmerkte Peter. Hij ging nooit over één nacht ijs. Hij nam zijn besluiten weloverwogen. Hoewel hij zag dat er op bestuurlijk gebied best wat uitdagingen lagen, heeft hij de functie aanvaard en is hij met volledige inzet de uitdaging aangegaan. Met zijn kennis en inzicht heeft hij ons bestuurlijk echt op een hoger plan getild. Hij was een grote vent op wiens sterke schouders je kon bouwen. Moeilijke beslissingen ging hij niet uit de weg en hij had de gave om de emotie uit lastige kwesties te halen en ze zakelijk te analyseren. Zonder daarbij voorbij te gaan aan de menselijke maat. 

Toen onze maatschappij getroffen werd door de coronacrisis, kwam Peter in de knel met zijn loyaliteit richting zijn werkgever. Als vereniging probeerden wij zo goed mogelijk met de steeds wijzigende richtlijnen om te gaan, maar wij hanteerden deze maatregelen wel met enige flexibiliteit en ruimte voor interpretatie. Peter zag zich daardoor genoodzaakt om zijn bestuursverantwoordelijkheid op te geven, omdat hij aan zijn werkgever de belofte had gedaan ook in zijn privéleven de wetgeving zeer strikt na te leven. Een even begrijpelijk als moedig besluit. Maar hij liet de boel niet zomaar in de steek. Dat kenmerkte Peter ook. Hij wilde de club best op de achtergrond met raad en daad bijstaan. Toen wij in zijn zoon Bas een geschikte opvolger zagen, was één en één twee voor Peter en kon hij zijn kennis via Bas weer beschikbaar stellen aan de club. Bas heeft zich, mede met de steun van Peter, inmiddels ontwikkeld tot waardig vervanger van zijn vader en is eveneens van grote waarde voor onze vereniging. En ik weet dat Peter daar ontzettend trots op was.

Peter was samen met Bas groot supporter van ons eerste elftal. Elke thuiswedstrijd en de meeste uitwedstrijden waren zij van de partij. Zelfs per auto naar het trainingskamp in Albufeira was voor dit duo niet te gek! Toen Peter een klein jaar geleden voor het eerst getroffen werd door groot fysiek ongemak, is dit minder geworden. Maar hij wilde wel altijd door Bas op de hoogte gesteld worden van de prestaties van ons vlaggenschip. Zo ook afgelopen zaterdag. Maar Bas kreeg hem niet te pakken. Achteraf werd duidelijk waarom. Peter was er niet meer.

We gaan onze grote, lieve vriend ontzettend missen. We zullen hem en wat hij voor onze vereniging heeft betekend, nooit vergeten. Niet alleen vanwege zijn kennis en intelligentie, maar vooral om wie hij was: een lieve, gezellige man die vooral belangstelling had voor de ander. In zijn afscheidswoord zegt Peter in dankbaarheid terug te kijken op een mooi en vrijwel zorgeloos leven en dat hij het jammer vindt dat het niet langer heeft mogen duren. Bij die woorden sluiten wij ons aan. We zijn blij en dankbaar Peter te hebben mogen ontmoeten en te leren kennen. Maar het had voor ons veel langer mogen duren.

Wij wensen Eveline, Bas en Tessa, Astrid en Jordy, Peters vader Piet, zijn schoonouders en verdere familie heel veel sterkte en kracht toe om door te gaan met het leven zonder Peter en bij het verwerken van dit grote verdriet.

Het is Peters grote wens om weliswaar aan hem te denken, maar om vooral het leven te leven en te genieten op je eigen manier, zoals hij dat ook altijd heeft gedaan. In dat kader wenst de familie ook geen beperkingen met betrekking tot de derde helft die wij gewoonlijk op zaterdagmiddagen ‘spelen’ in onze kantine. Drink er vooral één op hem. Dat zou hij gewaardeerd hebben.

Peter wordt aanstaande vrijdag gecremeerd. Voorafgaand vindt er een plechtigheid plaats in de Wilhelminazaal van Het Uitvaartcentrum. Verdere details zijn in de rouwkaart in de bijlage te vinden.

Namens het bestuur van sv Oranje Wit,

Jan-Willem Bozuwa

voorzitter