Tweede interview in aanloop naar 100 jarig bestaan SV Oranje Wit… nog 100 weken

Van de jubileumcommissie

De Jubileumcommissie heeft dit keer de voorzitter, Jan-Willem Bozuwa, geïnterviewd.
Jan-Willem is 53 jaar en sinds 1975 lid van Oranje Wit, maar eigenlijk al sinds zijn geboorte verbonden met de club, daar zijn opa, Jan Stal één van de oprichters van Oranje Wit was. Op dinsdagavond 2 mei 2023, heeft hij de aftrap gedaan van het aankomende Jubileum tijdens de 1e activiteit van de Jubileumcommissie, het Charity diner. Hij werd geïnterviewd door Ben Corino en vertelde over de toekomstplannen van Oranje Wit. 

Jan-Willem heeft zelf ook gevoetbald, teams begeleid, vrijwilligerswerk gedaan en sinds 2014 is hij Voorzitter van onze vereniging. Dit in navolging van zijn vader, Leendert Bozuwa, die 8 jaar voorzitter is geweest.

Afbeelding2.jpg

Naast het leiden van de vereniging heeft hij nog tijd over om te sporten. Voetbalt alleen niet meer door een waslijst aan blessures, maar speelt wel tennis en padel (sinds oktober 2022 zijn er padelbanen bij OW). Ook maakt hij fietstochten met een groep Oranje Witters en doet hij aan krachttraining.

Hij zit dus niet meer in een team, maar is blij dat hij deel uitmaakt van een team fantastische vrijwilligers. Gelukkig zijn er heel veel mensen die wat doen voor de club, teveel om ze allemaal voor te stellen, “maar we kunnen absoluut nog handen gebruiken”, zijn zijn woorden.

Is Jan-Willem een kind van de club? “Nee hoor”, zegt hij, “maar wel Oranje Witter in hart en nieren”. “Ik kan me geen leven voorstellen zonder Oranje Wit. Als ik straks stop als voorzitter, blijf ik zeker nog wat doen voor de club. De bardiensten, die ik nu al doe bijvoorbeeld. Of andere taken. Maakt me niet uit. Als ik maar onderdeel mag zijn van deze club.”

De jubileumcommissie stelde hem nog een paar extra vragen en vroegen hem onder andere naar zijn mooiste herinnering: “Dat zijn er teveel om op te noemen. Vroeger het voetballen, de jeugdtoernooien, maar ook het jeugdkamp. Schitterend vond ik dat. Later ook het voetballen in een vriendenteam, de derde helft in het bijzonder. Maar ook de kampioenschapswedstrijd bij Roda Boys, waar ik als supporter bij aanwezig was. Met een aantal bussen daar naartoe en dan nog winnen ook!

Maar als ik dan toch een mooie herinnering mag uitkiezen, dan zijn het de Matthijs Mensendagen in het algemeen en de Matthijs Mensendag waarop we geld inzamelden voor de strijd tegen kanker met Robine Mol als stralend middelpunt. Als ik daaraan terugdenk, dan krijg ik nog steeds een brok in mijn keel. Achteraf natuurlijk heel verdrietig, maar die dag was een mooi feest.”

Afbeelding3.jpg

Ook als we teruggaan in de tijd dat Jan-Willem nog voetbalde komen er mooie verhalen. Zoals de vraag naar zijn mooiste/ belangrijkste doelpunt: “Ik speelde zeker in de jeugd met name in de verdediging. Laatste man, voorstopper of back. Scoren was niet echt mijn ding. In de overige senioren speelde ik vaak op het middenveld, maar dan wel verdedigende middenvelder. Dus veel doelpunten heb ik niet gemaakt, maar ik kan me een mooie halve volley onderkant lat herinneren uit tegen Papendrecht. Zoon van Beenhakker keepte daar. Don Leo zal misschien langs de kant gestaan hebben! En een doelpunt in de Stem van Dordtbokaal tegen Merweboys. De fotograaf klikte precies af toen ik juichend wegliep.”

Was dat je mooiste voetbalervaring?
“Mijn tweede seizoen in A1 vond ik wel heel mooi en kijk ik met veel plezier naar terug. Ik had een trainer die het in me zag zitten. En dat was zeker niet altijd het geval! We hadden een leuke groep en deden veel samen op zaterdagen maar ook daarbuiten. Later ook de wedstrijden met een vriendenteam dat lang bij elkaar is gebleven. Een echt hoogtepunt schiet me niet zo 1-2-3 te binnen.”

En dan de trainers, wie was je beste trainer?
“Wim van der Sluis. Hij zag het helemaal in mij zitten. Samen met Erik van Vugt speelde ik centraal achterin. Heerlijk voetballen met Erik. Hij vooral de creativiteit en ik de werklust. Maar ook Jan Dijkstra, die ik in diverse seizoenen als trainer had, was een hele goede. Alleen vond ik hem wel erg streng en hij was niet bijzonder gecharmeerd van mijn voetbalkwaliteiten volgens mij!”

De favoriete plek van Jan-Willem in het veld was centraal middenveld ‘met de punt naar achteren’. In Australië speelde hij rechtermiddenvelder.

Als we vooruit kijken dan stellen we Jan-Willem ook de vraag of hij nog ideeën heeft om de club nog mooier te maken.

“Een nieuwe voorzitter! En uiteindelijk zouden we op lange termijn iets moeten gaan doen aan onze opstallen. Mede dankzij een grote groep vrijwilligers, ziet alles er nog piekfijn uit, maar het is wel sterk verouderd. Daar moet een keer iets aan gebeuren. Maar wat de club met name zou helpen en nog mooier zou maken is wanneer meer leden en ouders van leden de handen uit de mouwen gaan steken en taken gaan doen. Groot of klein, alle beetje helpen. Nu komt het vele werk toch teveel op de schouders van dezelfde mensen neer.”

Heb je om af te sluiten nog een boodschap voor de leden?
“De waarde van een vereniging is enorm groot. Het is een gemeenschap waar mensen naar elkaar omkijken, er voor elkaar zijn in leuke maar ook in moeilijke tijden. Je kunt op elkaar rekenen. Dat is zo belangrijk! In dat kader bezien, is voetbal, tennis, padel of biljart eigenlijk maar bijzaak en een excuus om bij elkaar te komen. Daarom zou ik iedereen oproepen zijn steentje bij te blijven dragen of te gaan dragen, zodat het verenigingsleven nooit verloren gaat.”